"ΤΗ ΓΛΩΣΣΑ ΜΟΥ ΕΔΩΣΑΝ ΕΛΛΗΝΙΚΗ"

Οδυσσέας Ελύτης

Οι μαθητές και οι μαθήτριες του Ε2 σκέφτονται και γράφουν και σας παρουσιάζουν τα κείμενα τους.

Διαφορετικότητα

Ο σεβασμός στην διαφορετικότητα του άλλου καθώς και η έμπρακτή αποδοχή της, συμβάλλει στην δημιουργία κοινωνιών οι οποίες χαρακτηρίζονται από ιδέες ισότητας, αλληλοσεβασμού και δίκαιης μεταχείρισης. 

Όμως πολλές φορές η διαφορετικότητα δημιουργεί ανασφάλεια στα παιδιά, μια και σχεδόν πάντα συνοδεύεται από διαφορετική αντιμετώπιση. Τα παιδιά θέλουν να είναι ίδια, να ανήκουν σε μια ομάδα και να υπάρχει ομοιομορφία. Πρέπει λοιπόν να περάσουμε στα παιδιά το μήνυμα ότι όλοι έχουμε στοιχεία που μας διαφοροποιούν, αλλά και στοιχεία που μας κάνουν ίσους (και όχι ίδιους). Όλοι έχουν δικαίωμα να είναι στο σχολείο και κατ’ επέκταση στην κοινωνία, όλοι έχουν ιδιαιτερότητες, ταλέντα, δυσκολίες, όλοι χρειάζονται προσοχή και όλοι θα χρειαστούν βοήθεια κάποια στιγμή σε διαφορετικό τομέα ο καθένας. Η σωστή αντιμετώπιση στη διαφορετικότητα δεν είναι η ίδια αντιμετώπιση προς όλους, αλλά η ίση αντιμετώπιση, η κατάλληλη για τον καθένα!

Οι μαθητές και οι μαθήτριες της Τρίτης τάξης του σχολείου μας με την βοήθεια  των δασκάλων τους κ. Αντωνία Παπαδοπούλου & κ. Μαρία Χαλβατζόγλου και την πολύτιμη υποστήριξη της κ. Ελένης Κίτσου, γυμνάστριας του σχολείου μας, μέσα από τη δραματοποίηση δύο παραμυθιών μας δίνουν τη δική τους ματιά πάνω σε αυτό το σύνθετο θέμα. Η εκδήλωση πραγματοποιήθηκε την εβδομάδα που είναι αφιερωμένη στο σταμάτημα του σχολικού εκφοβισμού. Το βίντεο της εκδήλωσης μπορείτε να το δείτε στον παρακάτω σύνδεσμο.
Α. Διαμαντίδης
ΔΙΑΦΟΡΕΤΙΚΟΤΗΤΑ

ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΙΑΤΙΚΗ ΓΙΟΡΤΗ ΔΕΚΕΜΒΡΗΣ 2016

ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ ΔΕΚΕΜΒΡΗΣ 2016

ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ 2016

«Μπορώ να προσφέρω ό,τι κι εσύ, φτάνει να μου δώσεις τα εφόδια και την ευκαιρία…»

Το 1992, η Γενική Συνέλευση του ΟΗΕ, ανακήρυξε την 3^η Δεκεμβρίου ως Παγκόσμια Ημέρα Ατόμων με Αναπηρία. Κάθε χρόνο η ημέρα αυτή δίνει ακόμη μία ευκαιρία στην κοινωνία να εστιάσει την προσοχή της στα δικαιώματα και τις δυνατότητες των ατόμων με αναπηρία, βελτιώνοντας με αυτόν τον τρόπο την ποιότητα ζωής τους και υλοποιώντας μεταρρυθμίσεις που θα αναπτύξουν νέες προοπτικές για την κοινωνική τους ενσωμάτωση.

Τα παραπάνω κρίνονται ακόμη πιο σημαντικά αν αναλογιστεί κανείς ότι, σύμφωνα με το Τμήμα Κοινωνικής Ενσωμάτωσης Ατόμων με Αναπηρίες, ένας στους έξι πολίτες στην Ευρωπαϊκή Ένωση αντιμετωπίζει κάποιο είδος αναπηρίας. Μάλιστα, ο Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας αναφέρει ότι περισσότερο από ένα δισεκατομμύριο άνθρωποι είναι άτομα με αναπηρία, ενώ περίπου 190.000.000 αντιμετωπίζουν σημαντικές δυσκολίες στην καθημερινή τους ζωή.

Στο αστείρευτο λεξιλογικό πλούτο της γλώσσας μας βρίσκουμε πως η λέξη «αναπηρία» προέρχεται από το ρήμα «πηρώ» και σημαίνει την έλλειψη αρτιότητας, τη μερική ή ολική έλλειψη μέλους, οργάνου, λειτουργίας ή άμεσης αντίληψης. Είναι αποτέλεσμα οργανικών ή περιβαλλοντολογικών αιτιών, που δημιουργούν ένα σύνολο εμποδίων σε σημαντικές πτυχές της ζωής, όπως η αυτοεξυπηρέτηση, η απασχόληση, η εκπαίδευση, η ψυχαγωγία και η γενικότερη κοινωνική συμμετοχή.

Ωστόσο, η έννοια της αναπηρίας αποτελεί, επίσης, μία κοινωνική κατασκευή που αλλάζει μέσα στον χρόνο, όπως αλλάζουν και οι κοινωνικές – οικονομικές σχέσεις και ο πολιτισμός. Στη σημερινή καπιταλιστική, ταξική κοινωνία ό,τι δεν παράγει κέρδος, ό,τι δεν υπακούει στους νόμους της αγοράς, ό,τι είναι «διαφορετικό» απ τη «φυσιολογική νόρμα» περιθωριοποιείται. Τα άτομα με αναπηρία αντιμετωπίζουν εμπόδια στην καθημερινή ζωή, καθότι η κοινωνία πολλές φορές δε λαμβάνει υπόψη τα χαρακτηριστικά, τις δυνατότητες και τις ειδικές τους ανάγκες. Αναπηρία, πλέον, θεωρείται το αποτέλεσμα της σχέσης των ικανοτήτων ενός ατόμου και των απαιτήσεων του περιβάλλοντός τους. Ως εκ τούτου, τα άτομα αυτά βιώνουν συχνά το φαινόμενο του κοινωνικού αποκλεισμού και αισθάνονται την περιθωριοποίηση και στέρηση της συμμετοχής στα κοινωνικά, δημόσια αγαθά και υπηρεσίες, που πρέπει να είναι κοινά σε όλους τους πολίτες ενός κράτους.

Πόσο μάλλον σε μία Ελλάδα οικονομικής κρίσης και κατ’ επέκταση κρίσης αξιών, ευγενών συναισθημάτων, ανθρωπιάς και αλληλεγγύης. Παρά τους αλλεπάλληλους νόμους και τις διακηρύξεις, παρ’ όλα τα παχουλά λόγια, τα άτομα με αναπηρία αντιμετωπίζονται διαφορετικά και η Εκπαίδευσή τους παραμένει υποβαθμισμένη. Στην πραγματικότητα, τα παιδιά με Ειδικές Ανάγκες έχουν εγκαταλειφθεί και ανεβαίνουν μόνα τους ισόβια το δικό τους Γολγοθά.

Εντούτοις, η αναπηρία ενός ανθρώπου δεν είναι όλη του η ύπαρξη, είναι απλώς ένα μέρος της, το οποίο πρέπει να αντιμετωπιστεί και όχι να αγνοηθεί η να παραμεριστεί. Τα άτομα με αναπηρία δε ζητάνε να γίνει η ζωή τους ευκολότερη. Ζητάνε να γίνει η ζωή τους ΙΣΗ με τη δική μας. Κανείς δεν έχει το δικαίωμα να κλείνει τα μάτια μπροστά σε αυτή την κατάσταση και πολύ παραπάνω εμείς, οι εκπαιδευτικοί. Κρίνεται απαραίτητη η πλήρης ένταξη των ΑμεΑ στην εκπαιδευτική διαδικασία, η καθιέρωση δημόσιας, δωρεάν και υποχρεωτικής εκπαίδευσης, επαγγελματικής κατάρτισης και αποκατάστασης τους και η ευαισθητοποίηση παιδιών και γονέων προς αυτά με σκοπό να διαλυθούν οι προκαταλήψεις και τα στερεότυπα. Χρειάζεται υπομονή και επιμονή για να πειστούν όλοι ότι το σχολείο χωρά όλα τα παιδιά. Και παρόλο που πρέπει να παραδεχτούμε ότι υπάρχει πλέον σήμερα μεγαλύτερη ευαισθητοποίηση επί του θέματος, είναι γεγονός ότι ο δρόμος είναι ακόμη μακρύς μπροστά μας.

 Ας μην ξεχνάμε ότι αυτό που πρέπει να μεταλαμπαδεύσουμε σε κάθε παιδί είναι η ιδέα για έναν δίκαιο και ισότιμο κόσμο: «Τα δικαιώματα λοιπόν αυτά, στιγμή, παιδιά, μην τα ξεχνάτε, κανέναν μην αφήνετε να τ’ απειλήσει και τολμηρά να πολεμάτε όποιον τολμάει να τ’ αψηφήσει» Ευγένιος Τριβιζάς.

Μουσικές του κόσμου

Ταξιδεύοντας με όχημα τη μουσική. Σε κόσμους που πιστεύαμε πως γνωρίζαμε. Ακούγοντας, παίζοντας και τραγουδώντας ανακαλύψαμε τη διαφορετικότητα και τη θαυμαστή ποικιλία των εξωευρωπαϊκών πολιτισμών, αλλά και τις ομοιότητες που ενώνουν τις ψυχές των ανθρώπων. Διασκεδάσαμε με τους σύνθετους χορευτικούς ρυθμούς και εντυπωσιαστήκαμε από την ευρυματικότητα με την οποία τα φυσικά υλικά μεταμορφώνονται σε μουσικά όργανα. Τα νέα ηχοχρώματα μας συγκίνησαν και ξύπνησαν πολλά συναισθήματα στον προσωπικό μας κόσμο.

Βοηθοί και συνοδοιπόροι μας στο θαυμαστό αυτό ταξίδι ο Ιάσων Γερεμτζές (Λατινική Αμερική), ο Λευτέρης Γρηγορίου (Αφρική) και ο Ερμής Σαββαντόγλου (Ινδία). Τους ευχαριστούμε θερμά.

Οι μαθητές των Στ1 και Στ2 του 6^ου Δημοτικού Σχολείου Έδεσσας

και η μουσικός Θεοδώρα Γκουράνη

ΤΑ ΧΕΡΙΑ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΓΙΑ ΝΑ ΔΕΡΝΟΥΜΕ

Την Παρασκευή 6/3 στα πλαίσια της ημέρας κατά του σχολικού εκφοβισμού πραγματοποιήθηκαν διάφορες δράσεις στο σχολείο μας με την συμμετοχή ολων των μαθητών του σχολείου, είτε ως θεατών, είτε ως πρωταγωνιστών, είτε ως δημιουργών, οι οποίες ενσωμάτωναν βιωματικές & ενεργητικές μεθόδους μάθησης

Το πρόγραμμα ξεκίνησε με την ανάγνωση του παιδικού βιβλίου της κλινικής ψυχολόγου με πολύ μεγάλη εμπειρία στην εφαρμογή επικοινωνιακών τεχνικών σε ομάδες και στη συμβουλευτική οικογενειών  Μαρτίν Αγκάσι "ΤΑ ΧΕΡΙΑ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΓΙΑ ΝΑ ΔΕΡΝΟΥΜΕ". Ο τίτλος του πολύ καλού αυτού παιδικού βιβλίου έγινε και το σύνθημα της ημέρας. Ακολούθησε το τραγούδι των Locomondo  "Χέρια σαν κι αυτά" από τους μαθητές της Γ΄ τάξης. Έπειτα σειρά είχε η ταινιούλα που ετοίμασαν οι μαθητές του Δ2 ενάντια στο σχολικό εκφοβισμό. Η Γ΄ τάξη μας παρουσίασε το θεατρικό δρώμενο "Αόρατοι" και τέλος το Δ1 το θεατρικό "Τα μανταλάκια". Το ΣΤ1 δημιούργησε μια αφίσα με θετικά μηνύματα για τη χρήση των χεριών. Η ημέρα έκλεισε με τους μαθητές και τις μαθήτριες, που το επιθυμούσαν, να εκφράζουν δημόσια μπροστά στους συμμαθητές τους και τους δασκάλους τους τα προβλήματα που αντιμετωπίζουν στο χώρο το σχολείου από τα υπόλοιπα παιδιά του σχολείου. 

Το trailer της εκδήλωσης και απόσπασματα από την εκδήλωση μπορείτε να δείτε στους παρακάτω συνδέσμους.

ΤΑ ΧΕΡΙΑ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΓΙΑ ΝΑ ΔΕΡΝΟΥΜΕ

ΟΧΙ ΣΤΗΝ ΣΧΟΛΙΚΗ ΒΙΑ

TRAILER ΕΚΔΗΛΩΣΗΣ

ΤΑ ΧΕΡΙΑ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΓΙΑ ΝΑ ΔΕΡΝΟΥΜΕ (ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ) 

ΜΙΚΡΟΙ ΖΩΓΡΑΦΟΙ

Οι μαθητές του Β2 ζωγραφίζουν έναν τοίχο του σχολείου με την βοήθεια του δασκάλου των Εικαστικών στα πλαίσια των δράσων καλλωπισμού του σχολείου μας. Η δράση αυτή εκτός του ότι βοηθά τα παιδιά στο να καταλάβουν τη σημασία και την ομορφιά της ομαδικής δουλειάς, τα κάνει συμμέτοχους και κοινωνούς της δημιουργίας και της απόλαυσης του ωραίου. Το θέμα της είναι "Το κίτρινο υποβρύχιο" με αφορμή του ομώνυμου τίτλου μαθήματος της Γλώσσας.

Χρώματα πολλά χρώματα

Πολλές ιδέες μαζί πολλά χέρια μαζί